عبد و بندگی

عبد، آزاده‏اى‏ است که وجودش را کشف کرده‏، استخراج کرده‏، شکل داده‏، و رهبرى‏ نموده است. اگر آدم‏ها معادنى هم چون طلا و نقره‏[1] باشند، پس این‏ کشف‏ و استخراج‏ و شکل دادن‏ و رهبرى‏ کردن‏ و در جهت انداختن، کارهاى لازمى است که نمى‏توان از آن چشم پوشید و روى برگرفت.[2]

 

---

[1] ( 1)- بحارالانوار؛ ج 61، ص 65 و 106

[2] صفایى حائرى، على، از معرفت دینى تا حکومت دینى، 1جلد، لیلة القدر - قم، چاپ: اول، 1382 ه.ش.